Bulgarije is over de hele lijn een aangename verrassing. Een uitgestrekt glooiend landschap dat zich uitstekend leent tot wildkamperen. We sliepen hier 11 van de 14 nachten in de daktent, meestal op een idyllisch plekje. Aan de horizon prijken besneeuwde bergtoppen in alle richtingen. En ook niet onbelangrijk, het eten mag er zijn: olijfjes, kaas-kaas-kaas, verse vis, pannenkoeken als ontbijt,.. Maar verwacht dit niet in de berghutten. De Bulgaren weten dat je hier best zelf kookt, wij niet..
Steen 4: Rila
Na een dagje kuieren in Sofia rijden we een beetje verder naar het Rila gebergte. Dit staat in onze Lonely Planet van Bulgarije op nummer 1 vanwege het Rila Klooster dat hier ligt. Onze prioriteit ligt echter niet bij het bezoeken van het klooster. Er ligt nog sneeuw op de toppen en dus trekken we de bergen terug in met de toerski’s. Rila leent zich hier uitstekend voor. En dat weten ook de Britten en de Oostenrijkers, we komen elkaar doorheen de week terug tegen en krijgen goede tips. We horen dat de Malyovitsa hut open is en maken er een 2-daagse van. De hut kan er mee door maar gaande weg wordt ons enthousiasme toch wat getemperd (koud, niet zo gezellig, beetje vuil, ..). De genade slag komt er bij het avondeten, als je worst bestelt krijg je 1 worst, als je kipfilet bestelt krijg je 1 kipfilet, geen kruiden, sausje, patatjes of iets er ook maar bij. Gevolg, geen Bulgaarse hutten meer voor ons. Dit is de volgende dag allemaal snel vergeten als we op de top staan van de Malyovitsa (2729m). Vanhier hebben we ook zicht op het Rila klooster in de onderliggende vallei, 2 vliegen in 1 klap 😉 Een 2e hoogtepunt komt er nadat we ook de Musala kunnen toppen, het hoogste punt van Bulgarije. Nummer 8 op Tine haar lijstje van hoogste punten van Europa en de 1e in de winter.
Steen 5: Pirin
We voelen dat het toerski seizoen op zijn einde loopt. Het is hier lekker warm en we zien de sneeuw zo goed als smelten voor onze ogen. We pikken nog een dagje piste skiën mee in Bansko, het grootste skigebied van Bulgarije, 38km groot. Als afsluiter van het toerskiseizoen vellen we nog een keer naar omhoog naar de top van de Polezhan en de Biezbog. Hierna trakteren we ons op ‘Old man from Bansko’ (salami blijkbaar) en lokaal lookbrood.
Steen 6: Rodope
Het Rodope gebergte, een gokje, want we weten hier eigenlijks niets over buiten dat een Bulgaar ons dit aanraadde. Het blijkt de goede keuze. We maken er een 3-daagse wandeltocht van met 2 overnachtingen in kleine bergdorpjes. De tocht begint goed met spectaculaire kloven (Yagodina en Trigrad), The devil’s Throat grot en we overnachten in een heus kasteeltje. s’Nachts valt er verse sneeuw en bevinden we ons op dag 2 in Winter Wonderland. Veel sneeuw ploeteren en enkele verse beren sporen later komen we aan in het piepkleine Mugla. We worden met open armen onthaald door Veselina en Zladko, de eigenaars van het enige guesthouse van het dorp. Het wordt een culinaire feest, vol zelfgemaakte lokale producten en pannenkoeken als ontbijt. Op dag 3 stijgen we vlot tot de top van Mount Orpheus, we dalen even vlot af tot in het dal van Shiroka Laka. Onze tocht was geen lus wandeling en dus bevindt er zich nu 35 km tussen ons en de auto. Even liften dachten we: het werd één bus, 3 auto’s (waarvan één in pan is gevallen) en 5 km wandelen. 3 Uur later stonden we 35 km verder tevreden terug aan de auto.
We stoppen nog in Plovdiv en slapen een laatste nacht in Bulgarije en de EU. De grens met Turkije, Istanboel en de weg naar Azië lonken!
