We zijn terug aan onze auto in Almaty, Kazachstan. Joepie! De komende drie weken huren we een appartement en krijgen we voor de 3e keer bezoek. Daarna gaan we over tot hardcore kamperen bij vriestemperaturen in de Kazachse sneeuw.
Zondag 26 januari. Ons vliegtuig uit Indië landt met 7 uur vertraging, in een sneeuwstorm, in Almaty. We zijn uitgeput, het sneeuwt, het is koud en toch kunnen we onze lach niet verbergen. We zijn dolgelukkig dat we hier terug zijn! De volgende dag installeren we ons in onze Airbnb. Deze voelt aan als een heus paleisje na vier maanden rondtrekken met de rugzak door Pakistan, Nepal en Indië. De komende drie weken hebben we een vast stekje. Heerlijk.
Een goede zet want we zijn best wel toe aan wat ‘rust’ na ons toch wel heftige backpack-avontuur. We willen ook nog wat ‘wintertijd’ overbruggen voor we terug gaan kamperen. De nachttemperaturen zitten nog goed onder het vriespunt en er ligt nog best wat sneeuw. Nu al terug gaan kamperen zou iets té hard core zijn. En Almaty heeft veel te bieden. Het is een moderne stad aan de voet van de bergen. We wonen hier op 20 km van het skigebied Shymbulak. Ideaal.
Week 1 vliegt dan ook voorbij met het uitmesten van onze rugzakken, de omgeving verkennen, de auto in orde zetten en de komst van ons bezoek voor te bereiden. Onze arme darmflora heeft de zeven weken Indië ook niet overleeft. We volgen een strikt dieet van yoghurt, rijst, kip, wortel en probiotica. We hopen op een snelle recuperatie maar spenderen voorlopig veel tijd in het kleinste kamertje. Helaas.
Week 2 is niet anders dan week 1. Ook deze vliegt voorbij maar dan om heel andere redenen. Wouter, geboren avonturier en vriend, is de enige heldhaftige die het aandurfde en tijd had om ons in een uithoek als Kazachstan te komen bezoeken. Hij had echter niet beter kunnen kiezen want, jawel, Kazachstan is een top bestemming. We gaan pisteskiën in Shymbulak. We doen 3 toerskitochten, de ene al succesvoller dan de andere. We rijden met de 4×4 de bergen in en vullen de rest van de tijd met culinaire momentjes. De week is een non-stop bijgebabbel over het leven in België en het leven on the road, viswijven zijn er niets tegen! Onze mentale batterijen laden helemaal op en we zijn blij dat we een deel van ons avontuur kunnen delen. Dit is zo een week die ons nog lang haarscherp zal bijblijven, al is het maar om Wouter zijn ‘spitzekehren’-techniek (sorry, bro) of de epische steaks om de week af te sluiten. En nu hebben we op zijn minst iemand die het kan beamen dat Kazachstan echt wel een volwaardige reisbestemming is! Hoera.
Ook week 3 vliegt voorbij. We willen nog een paar keer profiteren van de bergen die hier feitelijk gewoon onze achtertuin zijn. En we denken na over onze route terug naar ‘den Belgique’. Ondertussen hebben we beslist om door Rusland te rijden. Dit brengt de nodige administratie met zich mee en dat zuipt dan weeral tijd. Maar voor we terugrijden willen we het zuidoosten van Kazachstan en Kirgizië nog wat verkennen. We bereiden ons dus voor op enkele weken winterkamperen.
Voor we het goed en wel beseffen zijn de drie weken in Almaty dan ook voorbij. We ontruimen onze Kazachse thuis en laden de auto in. De sneeuw valt met bakken uit de lucht, perfect als je heel je hebben en houwen wilt inladen. Dit doet niet af van ons enthousiasme, we hebben zin om terug met de auto op pad te gaan. Het avontuur roept en we hebben hoge verwachtingen van de komende dagen en weken. Spannend.
Onze 4e en (voorlopig) laatste week in Kazachstan rijden we naar het zuidoosten. Hier liggen enkele spectaculaire natuurparken dicht bij elkaar: Charyn Canyon, Kolsai Lakes en Kaindy Lake. Als je van ‘dicht’ spreekt in Kazachstan mag je rekenen op afstanden onder de 300 km. Overdag is het aangenaam vertoeven in de zon en zijn we meestal te voet op verkenning. Eenmaal de zon achter de horizon verdwijnt zakken de temperaturen pijlsnel. ‘S nachts vriest het maar onze donsslaapzakken, dekentje en kerosinestoof houden ons goed warm. De kampeerplekjes hebben ook echt iets ‘extra’ met een laagje sneeuw. En het moet niet verbazen maar we hebben alle toeristische trekpleisters voor ons alleen, de voordelen van wintertoerisme. En, en, en we zijn 1 jaar op reis! Feestje!
Een weetje om af te sluiten: Borat is geen Kazach. De film is zelfs niet opgenomen in Kazachstan maar in Roemenië! Kazachstan ziet er in realiteit, gelukkig, helemaal anders uit.
Volgende stop: Kirgizië.
