Na een vliegende start blijven we plakken in Slowakije. Hier vind je naast talloze verlaten Sovjet fabriekjes ook het Tatra gebergte, de eerste echte stop op onze reis. Hier willen we gaan toerskiën maar verder dan dat gaat het plan niet. En dat roept natuurlijk een heleboel vragen op..
Wat hebben jullie zoal uitgestoken?
Toerskiën! Tot ons groot genoegen is deze sport hier meer dan bekend en zijn er enkele berghutten open in de winter. Na wat algemene info in het toerist info center van Stary Smocovec, een goed weerbericht en een wandelkaart later trekken we de bergen in. De dagen daarop volgen we de besneeuwde wandelpaden van de zomer op onze ski’s. We kunnen 2 toppen op ons palmares toevoegen, Svistovy Stit (2382m) & Placlivy Rohac (2125m). De Tatra doet niet onder aan onze verwachtingen, dit kleine gebergte met zijn steile rotswanden is adembenemend.
De toerist uithangen! Het weer is even minder en dus tussen het toerskiën door laten we ons vangen en bezoeken we een nabijgelegen grot. Na het betalen ontdekken we dat we kunnen kiezen tussen een Slowaakse of Russische toer, we kiezen Slowaaks.. En begrijpen er niets van..
Wandelen! Slowakije heeft veel te bieden op dit vlak. Op aanraden van Maria en Karol (cfr. Waar hebben jullie zoal geslapen?) trekken we naar Prosiek Dolina, een kloof. De vallei ligt er nog besneeuwd bij en er is niemand te bespeuren. Op het einde van de kloof worden we beloond met een waterval die nog helemaal bevroren is.
Avontuurlijk wandelen! We hadden al wat gelezen en gehoord over Slovensky Raj, het Slowaaks Paradijs. Na ons avontuur in de Tatra, houden we hier nog even halt voor we doorgaan. Het heuvelachtig natuurpark bestaat uit diepe kloven, watervallen en riviertjes. De wandelpadjes slingeren door de kloven, boven de riviertjes, over bruggetjes en ladders. We maken een lus wandeling door Sucha Bella en Prielom Hornadu. Waar je in de zomer door het water wandelt, lopen we nu op een bevroren rivier. Beter wordt het voor ons niet.
Waar hebben jullie zoal geslapen?
In de daktent. Maar het is winter?! Inderdaad, dat ondervinden we aan de lijven. We zijn echter goed voorzien tegen de kou met donsslaapzakken, een donsdeken, een ondertent, een kachel en extra dikke wollen sokken (Dank u mama Vermeyen).
In de berghutten. De berghutten in Slowakije zijn een aanrader, het is alleen oefenen op de uitspraak: Teryho chata, Zbojnicka Chata & Ziarska Chata. Allemaal voorzien van de nodige accenten waarvan ik jullie zal besparen. Voor de oplettende lezer: Chata betekent dus berghut.
Bij Maria, Karol, Sofia en Victoria. Dit gastvrije gezin heeft ons 3 dagen met open armen ontvangen. Karol, zelf een vervend toerskiër, hielp ons de routes in de bergen uit te stippelen, waarbij de Tatratea rijkelijk vloeiden.
En hoe doet de auto het?
Tot onze grote opluchting doet die het voorlopig prima, zowel mechanisch als onze uitbouw, fingers crossed. In het heenrijden was er even een plasje diesel te bespeuren maar mechanieker-in-spee Sil hielp dit probleem snel van de baan.
En wat nu?
We zetten onze tocht door naar Roemenië, hier roept Transsylvanië, het thuisland van de scherp getande Graaf Dracula, ons. Maar Slowakije heeft ons wel weten te bekoren, het besluit: we komen nog eens terug in de zomer want klaar zijn we nog niet met de Tatra.
